PIERWSZY LIST ŚW. KLARY DO ŚW. AGNIESZKI Z PRAGI
tłum. Kajetan Ambrożkiewicz OFMCap
1 Czcigodnej, świętej dziewicy, pani Agnieszce, córce najdostojniejszego i najjaśniejszego króla czeskiego,
2 jej wszędzie poddana i sługa Klara, służka Jezusa Chrystusa i nieużyteczna (por. Łk 17,10) służebnica pań żyjących za klauzurą klasztoru świętego Damiana, wyraża swe całkowite oddanie oraz szczególne życzenie osiągnięcia chwały (por. Syr 50,5) szczęścia wiecznego.
3 Szlachetna sława waszego świętego postępowania i życia dotarła nie tylko do mnie, ale rozeszła się chwalebnie prawie po całym świecie; cieszę się z tego w Panu bardzo i raduję (por. Ha 3,18; Mt 5,12);
4 nie tylko ja mogę się z tego cieszyć, ale i wszyscy ci, którzy służą lub pragną służyć Jezusowi Chrystusowi.
5 Dlatego, chociaż mogliście bardziej od innych zażywać przepychu, zaszczytów i godności świata, i mogliście z wielką chwałą prawnie poślubić przesławnego cesarza, jaka odpowiadała waszej i jego dostojności,
6 odrzuciliście to wszystko, a całą duszą i sercem obraliście raczej najświętsze ubóstwo i niedostatek materialny,
7 biorąc sobie Oblubieńca szlachetniejszego rodu, Pana Jezusa Chrystusa, który wasze dziewictwo zachowa zawsze nieskalane i nienaruszone.
8 Kochając Go, jesteście czysta, dotknąwszy, staniecie się jeszcze czystsza, przyjąwszy, jesteście dziewicą.
9 Jego potęga jest większa, szlachetność wyższa, spojrzenie piękniejsze, miłość słodsza i cały wdzięk wytworniejszy.
10 On już was wziął w swoje objęcia, pierś waszą ozdobił drogimi kamieniami, w wasze uszy włożył bezcenne perły,
11 a całą przystroił ślicznymi, jaśniejącymi klejnotami i uwieńczył głowę złotą koroną mającą znak świętości (Syr 45,14).
12 A więc, najdroższa siostro, albo lepiej, pani godna wszelkiego szacunku, jesteście oblubienicą, matką i siostrą Pana mego Jezusa Chrystusa (por. 2Kor 11,2; Mt 12,50),
13 niezwykle wyróżnioną sztandarem nienaruszonego dziewictwa i najświętszego ubóstwa, bądźcie dzielną w świętej służbie rozpoczętej z gorącej tęsknoty za ubogim Ukrzyżowanym;
14 wycierpiał On za nas wszystkich mękę krzyżową (por. Hbr 12,2) i wyrwał nas spod władzy księcia ciemności (por. Kol 1,13; J 12,31), który nas trzymał skutych kajdanami z powodu grzechu popełnionego przez Adama. I tak pojednał nas (por. 2Kor 5,18; Kol 1,20.22; Rz 5,10) z Bogiem Ojcem.
15 O błogosławione ubóstwo! Ono miłujących je serdecznie obdarza wiecznymi bogactwami.
16 O święte ubóstwo! Kto je posiada i pragnie go, temu Bóg przyrzeka królestwo niebieskie (por. Mt 5,3) i niewątpliwie daje chwałę wieczną i życie błogosławione.
17 O miłe Bogu ubóstwo! Jego towarzystwo raczył sobie ponad wszystko obrać Jezus Chrystus, który władał i włada niebem i ziemią, który przemówił i wszystko powstało (por. Ps 33,9; 149,5).
18 Mówi On: Lisy mają nory, niebieskie ptaki gniazda, a Syn Człowieczy, to jest Chrystus, nie ma na czym oprzeć głowy (Mt 8,20), lecz skłoniwszy głowę, oddał ducha(J 19,30).
19 Jeśli więc tak wielki Pan zstąpił w łono Dziewicy, chciał się okazać w świecie wzgardzony, biedny i ubogi (por. Ps 70,6; 109,22),
20 aby ludzie ubodzy i biedni, bo dotkliwie odczuwający brak pokarmu niebieskiego, stali się w Nim bogaci (por. 2Kor 8,9) przez posiadanie królestwa niebieskiego.
21 Cieszcie się bardzo i radujcie (por. Ha 3,18; Mt 5,12), niech was napełnia ogromne wesele i radość duchowa.
22 Wzgarda świata podobała się wam przecież bardziej niż zaszczyty, ubóstwo bardziej niż bogactwo doczesne, gromadzenie skarbów nie na ziemi, lecz w niebie,
23 gdzie ani rdza, ani mól nie niszczy, a złodzieje nie wykopują i nie wykradną (Mt 6,20), dlatego w niebie czeka was nagroda bardzo wielka (Mt 5,12) 24 i zasłużyliście sobie dobrze na miano siostry, oblubienicy i matki Syna Najwyższego Ojca (por. Mt 12,50) i chwalebnej Dziewicy.
25 Zrozumieliście, wierzę w to mocno, że Pan obiecuje i daje królestwo niebieskie tylko ubogim (por Mt 5,3), bo jeśli się kocha rzeczy doczesne, traci się owoce miłości.
26 Nie można przecież służyć Bogu i mamonie, bo albo jednego się kocha, a drugiego nienawidzi, albo jednemu się służy, a drugim gardzi (por. Mt 6,24).
27 Wiecie, że człowiek ubrany nie może walczyć z nagim, bo łatwiej powalić na ziemię tego, kogo jest za co uchwycić, wiesz przy tym, że nie można się ubiegać o chwałę na tym świecie i królować z Chrystusem na tamtym,
28 i łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igielne niż bogaczowi dostać się do nieba (por. Mt 19,24).
29 Dlatego odrzuciliście ubranie, to znaczy bogactwo doczesne, aby nie dać się zwyciężyć temu, który z wami walczy i aby po wąskiej drodze i przez ciasną bramę móc wejść do królestwa niebieskiego (por. Mt 7,13-14).
30 Jest to naprawdę wielka i godna pochwały zamiana: opuścić dobra doczesne dla wiecznych, wysłużyć sobie dobra niebieskie zamiast ziemskich, za jedno otrzymać sto i posiąść szczęśliwe życie wieczne (por. Mt 19,29; Mdr 5,16 Wgl).
31 Dlatego z miłości do Chrystusa (por. Flp 1,8) uważałam za stosowne, jak tylko mogę, pokornie prosić i błagać waszą dostojność i świątobliwość:
32 bądźcie mężną w świętej służbie, wzrastajcie z dobrego w lepsze, z cnót w cnoty (por. Ps 84,8), aby Ten, któremu służycie całym stęsknionym sercem, raczył wam udzielić upragnionej nagrody.
33 Usilnie was jeszcze proszę w Panu, jak tylko mogę, pamiętajcie o mnie, waszej nieużytecznej (por. Łk 17,10) służebnicy, i o innych oddanych wam siostrach, przebywających ze mną w klasztorze, w świętych waszych modlitwach (por. Rz 15,30),
34 abyśmy z waszą pomocą mogły zasłużyć na miłosierdzie Jezusa Chrystusa i wraz z wami cieszyć się wiecznym oglądaniem Boga.
35 Zostańcie z Bogiem i módlcie się za mnie (por. 1Tes 5,25).