kard. Hugolin di Conti di Segni, 1219r.
tłum. Roman Maria Zawadzki
1. My… z łaski Bożej biskup…, za zgodą naszej kapituły, mianowicie… [a także kierując się] z natchnienia miłości Bożej szczerą szczodrobliwością, udzielamy i przyznajemy tobie… całkowitą swobodę w założeniu w odpowiednim miejscu klasztoru, względnie [wyszukania] takiego miejsca ze wszystkimi [należącymi] doń przynależnościami, dla zbudowania tam klasztoru na chwałę Najświętszej Marii Panny, aby tam niewiasty poświęcone Bogu i inne służebnice Chrystusowe w ubóstwie służyły Panu według formy życia czyli [reguły] zakonnej Pań Ubogich z doliny Spoleto albo z Toskanii, nadanej tymże siostrom przez pana Hugolina, czcigodnego biskupa Ostii z upoważnienia papieskiego; temuż miejscu oraz siostrom, zarówno obecnie [żyjącym], jak i w przyszłości, przyznajemy pełną wolność, którą znają klasztory tegoż zakonu w Perugii, Sienie i w Luce, zatwierdzoną przez Stolicę Apostolską w przywilejach, niczego sobie nie zastrzegając, prócz poświęcenia kościoła i konsekracji ołtarzy oraz błogosławieństwa zakonnic, gdybyśmy zostali zapytani przez opatkę i siostry o to, czy my i nasi następcy niegodziwie nie zechcemy kiedyś tego się wyprzeć.
2. Zastrzegamy także sobie tytułem rocznego czynszu jeden funt wosku na święto… oddawany nam i naszym następcom każdego roku.
3. Natomiast same siostry, gdyby kiedyś formułę tego zakonu odrzuciły lub przestały [ją] przestrzegać, a wielekroć napomniane nie zechciały się poprawić, wówczas samo miejsce bez przeszkód [z czyjejkolwiek strony stawianych] powraca pod naszą i naszych następców jurysdykcję. Tę zgodę i darowiznę uznajemy sami oraz za naszych następców obiecujemy uważać za ważnie obowiązującą i nigdy nie wystąpimy przeciwko niej, zezwalając notariuszowi… na niezwłoczne sporządzenie tego dokumentu publicznego.