Honoriusz III, papież do kard. Hugolina di Conti di Segni
Pismo „Litterae tuae Nobis” z 27 sierpnia 1218r.
tłum. o. Maksymilian Damian OFM
Honoriusz biskup, sługa sług Bożych, czcigodnemu Bratu [Hugolinowi], biskupowi Ostii, legatowi Stolicy Apostolskiej, pozdrowienie i apostolskie błogosławieństwo.
Twoje pismo przekazane nam informowało, że liczne dziewice i wiele innych kobiet – którym ze względu na niestałość ziemskiej pomyślności w życiu doczesnym wydaje się korzystnym ofiarować swoje szlachectwo Temu, który tchnie tam gdzie chce, wzbudzając w nich boleść, a poprzez jawne oświecenia dając im znak, by schroniły się przed zbrojnym wrogiem – pragnie uciec od przepychu i bogactw tego świata, i urządzić (przygotować) dla siebie jakieś miejsca zamieszkania, w których będą żyły, nie posiadając nic pod niebem, z wyjątkiem tych miejsc zamieszkania i urządzonych w nich kaplic.
Choć wiele w imieniu Kościoła Rzymskiego ofiaruje ci dobra, niektórzy pragnąc sobie zastrzec ich upominanie, pouczenie i pozbawienie urzędu, nie boją się przeciwstawiać ich zbawiennemu planowi; dlatego też Twoja Miłość [Fraternitas] zażądała, abyśmy starali się otoczyć je ojcowską opieką.
Chcąc więc w ten sposób udzielić Apostolskiego wsparcia świętym pragnieniom wspomnianych kobiet, aby i one same osiągnęły cel swojej prośby, a biskupi miejsc i inni, w których parafiach mają [one] swoje budynki, nie mieli powodu do narzekania; powagą niniejszego pisma polecamy tobie, abyś zgodnie z obowiązującym prawem przyjął te dobra na własność w imieniu Kościoła Rzymskiego i abyś postanowił, by wybudowane na nich kościoły podlegały tylko władzy Stolicy Apostolskiej; w ten sposób żaden biskup ani żaden inny dygnitarz kościelny czy świecki nie będzie mógł rościć sobie prawa do czegokolwiek; z pewnością dopóki będą bez majątków, dziesięcin, spadków, przez które rodzą się spory z biskupami i innymi przełożonymi kościelnymi. Jeśli zaś w przyszłości zdarzy się, że one będą miały posiadłości albo wymienione wyżej dobra, nie chcemy, by sami biskupi czy dostojnicy, pod pretekstem tego rodzaju egzempcji, sprzeciwili się prawu kanonicznemu.
Dane na Lateranie 6 dnia przed Kalendami wrześniowymi (tj. 27 sierpnia), w trzecim roku mojego pontyfikatu (1218).