Eucharystia pochodzi od greckiego słowa eucharistien, co oznacza składać dzięki. Duchowość eucharystyczna jest zatem duchowością dziękczynienia. My – siostry, za przykładem Jezusa, który składa swemu Ojcu nieustanne dziękczynienie, na wzór Maryi śpiewającej „Wielbi dusza moja Pana”, a także zgodnie z wolą założycieli naszego zakonu, adorację odprawiamy w duchu wieczystego dziękczynienia. Nasza założycielka – Matka Maria od św. Klary Bouillevaux, poruszona ewangeliczną sceną o uzdrowieniu 10 trędowatych, otrzymała szczególne natchnienie, by eucharystyczną adorację przeżywać właśnie w duchu dziękczynienia, stąd charyzmat naszego zgromadzenia zawiera się w haśle: „Bogu niech będą dzięki przez Jezusa w Przenajświętszym Sakramencie”.
Wdzięczność – oto nasze powołanie! W dzień i w nocy mówimy Bogu „dziękuję” w imieniu swoim, zakonu, Kościoła i świata, a zwłaszcza w imieniu tych, którzy nie dziękują. Dziękujemy zatem Dawcy wszelkiego dobra, za Jego miłość i wszystkie Jego dary, a szczególnie za dar Eucharystii. W ten sposób realizujemy przekazany nam ideał: aby Miłość Chrystusa utajonego w Najświętszym Sakramencie była uwielbiana przez nieustanne dziękczynienie.
Matka Maria od św. Klary mówiła do sióstr: „cóż my do roboty mamy w tym przedsionku nieba? Nic, tylko błogosławić i dziękować Temu, który nam się tak zupełnie oddał, który bez żadnej z naszej strony zasługi zgromadził nas w świętym Domu swoim, u stóp tronu swej miłości nic więcej od nas nie żąda, oprócz miłości i wdzięczności”. Założycielka rozumiała, że dziękczynienie to jest skuteczny środek osobistego uświęcenia. Ono otwiera nas na prawdziwą adorację, która jest bezinteresowna. Taka adoracja odziera nas z egoizmu, sprawia, że w centrum staje Pan, którego kochamy i podziwiamy, którym się szczerze i głęboko zachwycamy, którego wysławiamy i wielbimy.