Nasz założyciel
Ojciec Bonawentura OFMCap.
(Jean Baptista Heurlaut)
(1816-1887)
Urodził się 13 lipca 1816 roku we Francji w miejscowości Ville-sur-Terre w skromnej wiejskiej rodzinie, jako piąte z ośmiorga dzieci Jana Chrzciciela i Marii Józefy Heurlaut. Idąc za głosem powołania, wstąpił do Seminarium Duchownego w Troyes, gdzie 13 czerwca 1840 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Przez bardzo krótki czas spełniał obowiązki wikarego, bowiem już w kwietniu 1841 r. otrzymał zarząd parafią w wiosce Maizieres-les-Brienne. W tej oziębłej religijnie parafii założył Straż Honorową, zaprowadził Godzinę Św., powołał do życia stowarzyszenia maryjne. W 1846 r. założył tam wspólnotę Sióstr od Niepokalanego Poczęcia NMP, której szczegółowym celem była praca pedagogiczna wśród młodzieży. Cechował go szczególny kult Najświętszego Sakramentu. W Eucharystii widział najpewniejszą “drogę” do zjednoczenia z Bogiem oraz potężny środek oddziaływania apostolskiego. 1 kwietnia 1846 r. wstąpił do Stowarzyszenia Misjonarzy w Troyes, które jednak po kilku latach zostało rozwiązane. Wówczas to w 1851 r. zdecydował się wstąpić do zakonu OO. Kapucynów. Nowicjat odbył w Marsylii, tam też otrzymał nowe zakonne imię – o. Bonawentury. W 1852 roku powrócił do Paryża, gdzie pełnił funkcję kierownika duchowego założonej przez siebie wcześniej wspólnoty sióstr, która w tym czasie z natchnienia Bożego zmieniła cel szczegółowy zgromadzenia, poświęcając się nieustannej adoracji Najświętszego Sakramentu w duchu dziękczynienia oraz przyjmując charakter kontemplacyjny i nową nazwę Franciszkanek Najświętszego Sakramentu (późniejszych SS. Klarysek od Wieczystej Adoracji). Dla tej wspólnoty o. Bonawentura wraz z Matką Marią od Św. Klary opracował konstytucje. W zakonie został mianowany wicepostulatorem sprawy beatyfikacji o. Honorata z Champigny, kapucyna. Był także misjonarzem w Ziemi Świętej. Podczas wojny francusko-pruskiej w 1870 r. spełniał posługę infirmarza i o mało nie stracił życia. W 1878 r. objął obowiązki proboszcza w skromnej parafii w Nogent-sur-Aube. Tam też zmarł po ciężkiej chorobie w niedzielę, 13 listopada 1887r. Został pochowany na cmentarzu przy kościele parafialnym w Nogent-sur-Aube, gdzie spoczywa do dziś.