Nasza założycielka
Matka Maria od Św. Klary
(Wiktoria Józefina Bouillevaux)
(1820-1871)
Urodziła się 1 czerwca 1820 roku w Uroczystość Bożego Ciała w Maizieres we Francji. Była córką Jana i Cecylii Józefy z domu Petit. Została ochrzczona w 4 czerwca i otrzymała imiona Wiktoria, Józefina. Od najmłodszych lat pragnęła poświęcić życie jedynie Bogu. Wraz z miejscowym proboszczem – ks. Jeanem Heurlaut stworzyła w swej rodzinnej miejscowości wspólnotę Sióstr od Niepokalanego Poczęcia NMP, podejmującą działalność edukacyjną w prowadzonej przez siebie szkole. 29 czerwca 1852 roku złożyła na ręce ks. Heurlaut (już jako o. Bonawentury) profesję III Zakonu Św. Franciszka i otrzymała imię s. Maria od Św. Klary. Dwa lata później opuściła na zawsze Maizieres i zamieszkała w Paryżu, gdzie 15 grudnia 1854 r. wraz z dwoma pierwszymi siostrami przyjęła habit zakonny. Stała się ona pierwszą przełożoną i mistrzynią nowicjatu nowej wspólnoty, która początkowo przyjęła Regułę III Zakonu Św. Franciszka i Konstytucje Sióstr Św. Elżbiety z Lyonu. 16 czerwca 1855 roku siostry zostały zaliczone do zgromadzeń zakonnych uznanych przez władzę duchowną. Dnia 24 maja 1856 r. M. Maria od Św. Klary rozpoczęła wraz z siostrami w kapliczce przy rue des Anglaises nieustającą adorację Najświętszego Sakramentu ukrytego w tabernakulum, dając początek Franciszkankom Najświętszego Sakramentu ( obecnie zwanym SS. Klaryskami od Wieczystej Adoracji). Poruszona ewangeliczną sceną o niewdzięczności trędowatych nadała wieczystej adoracji Jezusa ukrytego w Hostii charakter dziękczynny. Za zgodą bp Piotra Ludwika Coeur, 15 lipca 1856 r. siostry przeniosły się do Troyes. 1 sierpnia tego roku rozpoczęło się tu uroczyste nieustające wystawienie Najświętszego Sakramentu w monstrancji, a 2 stycznia 1858 r. bp Coeur zatwierdził dziękczynienie, jako główny cel adoracji. 27 kwietnia 1859 r. M. Maria od Św. Klary złożyła na ręce o. Bonawentury śluby wieczyste. W tym też czasie podjęła się wraz z nim opracowania Konstytucji, dyrektorium i ceremoniarza dla swojej wspólnoty, które to dokumenty 15 września 1868 r. zostały zatwierdzone przez Stolicę Świętą. 29 lipca 1871 r. ciężko zachorowała. Zmarła nagle około godz. 2.00 nad ranem 8 sierpnia 1871 roku w klasztorze w Troyes, mając 51 lat życia i 16 lat profesji zakonnej. Jej ciało początkowo zostało złożone w rodzinnym grobowcu w Maizieres. 24 maja 1954 r. dokonano ekshumacji, a 30 listopada tegoż roku jej doczesne szczątki przewieziono do Troyes i pochowano w ogrodzie klasztornym.